“Big dragon is een boulder waar ik als jochie van tien voor stond. Ik dacht: man, wat is het vet als je dat ooit kunt klimmen. Nu kan ik het.” – Bruno
Bruno is de manager en hoofdroutebouwer van Monk Eindhoven. Meestal in elk geval, want dit voorjaar verdween hij een maand lang naar Fontainebleau in Frankrijk om daar te boulderen. Hij heeft achten getopt, veertien stuks. Long time enemies zijn afgestreept en er zijn nieuwe projecten op z’n lijst verschenen. De meeste boulders die hij topte had hij nooit eerder aangeraakt. In deze blog lees je hoe hij zich heeft voorbereid en wat zijn aanpak is geweest om deze prestatie te verwezenlijken.
De boel de boulders laten
Het is begin maart, midden middag. Extra fusten bier in de koeling, vanavond zijn ze koud. De set van Reset/4 hangt in de hal. Ongeklommen, maar getest door Bruno. Monk Eindhoven is klaar voor de opening van de verdieping. Maar Bruno zelf is er die avond niet bij. Zijn auto staat volgeladen voor de deur bij de hal, achterin liggen drie crashpads. Hij gaat boulderen in het legendarische bos van Fontainebleau.
Bleau is een bos zo groot dat je een auto nodig hebt om alles te kunnen zien. Het is er heuvelachtig en ligt bezaaid met blokken zandsteen. Veel van de vetste bouldervideo’s die je op het internet kunt vinden zijn hier opgenomen. Logisch. Het gebied lijkt gemaakt om te boulderen. De grond is egaal, dus goed af te dekken met een crashpad. Meer dan dertigduizend boulders bieden variatie in klimstijl en niveau. Én het gebied is supergoed in kaart gebracht; er zijn plenty topo’s van verkrijgbaar. Het is daarom een goed gebied om buiten te leren klimmen en er is genoeg uitdaging om écht goed te worden.
Veel achten
“Ik kwam niet voor de campingvibe met een kampvuurtje tot laat in de nacht, of voor een flinke boswandeling. Ik kwam met een doel.” stelt Bruno. En dat einddoel is duidelijk: het klimmen van Karma (8A+). Maar om Karma te klimmen moet je een steady 8A boulderaar zijn. Veel achten klimmen dus. En dat is wat hij heeft gedaan. Zevens doen er niet toe en één acht per week is te weinig. Vijf weken onder stenen leven om minimaal twee keer per week bovenop een 8A te staan. Tien achten in één trip, koste wat het kost.
Over dit getal vertelt hij: “Ik heb niet zomaar een rond getal gekozen. Ik heb het aantal klimdagen geteld en bedacht dat tien haalbaar is. Als je een weekendje weg gaat, dan hoop je dat je iets moeilijks kunt klimmen. Als je langer gaat, dan twee of drie. En als je nog langer gaat, dan nog meer. Ik had vijf weken dus dacht, tien. Dat moet wel lukken.”
“De eerste week ging eigenlijk zo lekker dat ik dacht van, nou, dan doe ik er wel twintig.”
Bruno in de eindpas van Papillon (8A)
De voorbereiding
Bruno komt vaak in Bleau, al jarenlang. Hij heeft daardoor een grote lijst met boulders die hij ooit geprobeerd heeft en waar hij nog eens naar terug wil. Omdat hij denkt dat hij het nu kan.
Er zijn wel wat problemen als je alleen gaat boulderen. Zeker als je voor de moeilijke boulders komt. Die zijn vaak wat hoger en omdat je alleen bent kun je niet zoveel crashpads meenemen. En je klimt op je max, dat zorgt ervoor dat niet elke val gecontroleerd is. Je moet dus op zoek gaan naar welke boulders je kunt klimmen als je alleen bent.
“Je kunt niet elke dag heel de dag klimmen. Dan ga je helemaal stuk. Dan ben je na één dag al niet meer fit en als je de volgende dag weer gaat klimmen, komt het nooit meer goed.”
Bruno heeft geen tijdsplanning. Hij is vooral bezig met hoe zijn lichaam voelt. “Ik kijk naar hoe mijn huid er aan toe is, of ik last van pijntjes heb. Je bent continu aan het puzzelen. Waar kan ik naar toe met deze condities, waar is het droog, hoe laat is het droog? Tachtig procent van de gebieden liggen in het bos. Dat blijft lang vochtig. Dus als het heeft geregend moet je naar een wat hoger gelegen gebied. Dat waait als eerste droog.” legt hij uit.
Het bos in maart. Brrr.
Als je gaat om een beetje plezier te maken en een goede tijd te hebben is het natuurlijk fijn als het lekker weer is. Maar als je hard wil klimmen wordt het naarmate het warm wordt een stuk moeilijker. “Als ik inzet op moeilijk klimmen kies ik altijd voor het najaar/winter of het einde van de winter.
In Bleau is het in april al aan de warme kant. Je hebt al snel dat het 20-22 graden is, dat is om op je max te boulderen echt moeilijk. Liever heb ik een graad of acht. Soms is het echt perfect als het maar een paar graden boven nul is. Het nadeel van de koude maanden is wel dat het veel regent. Januari is het natst. In maart regent het relatief het minst en is het wel nog lekker koud.
Het weer.
De eerste week regende het heel veel. “Dan ben ik eigenlijk alleen maar bezig op buienradar te kijken wanneer het stopt. Ik zoek naar een ‘gap’ tussen de regenbuien waarin ik kan klimmen. Als die komt ren ik zo snel mogelijk naar het hoogste gebied met een harde boulder. Daar probeer ik op te warmen, wacht ik nog eventjes tot het echt goed droog is en dan probeer ik de boulder zolang als het droog blijft, maar maximaal twee uur.
Bruno in L’Aplat du Gain (8A)
Prestaties
“Er is één boulder waar ik het meest blij mee was: Amok. Ik ga er al jaren doelbewust naar toe en dan stop ik er een paar pogingen in, maar steeds blijft het bij de gedachte: dit zou ik moeten kunnen, maar vandaag effe niet. Ik heb er al zoveel pogingen in zitten, zo lang in gewerkt maar het lukte nooit. Nu wel.”
“De moeilijkste boulder die ik deze trip heb gedaan heb is denk ik Big Dragon 8A+. Daar zit ook de meeste tijd in, wel een dag of drie. Maar dat is het waard. Het is een klassieke boulder met een rijke geschiedenis. En een persoonlijke overwinning. Ik kom in Bleau sinds dat ik een kleine klimmer ben. Vroeger liep ik langs die boulder en staarde er vol verwondering naar. Ik dacht bij mezelf: man, wat is het vet als je dat ooit kunt klimmen. Nu kan ik het.”
Voor Bruno’s complete ticklist van dit voorjaar kun je zijn 8a.nu checken. Op ons Youtube kanaal vind je meer video’s van Bruno en andere Monk klimmers.